lunes, 25 de abril de 2016

ANIMACIÓN Á LECTURA

Aquí vos deixamos unha pequena obriña de teatro, para animarvos a continuar lendo.


Presentador 1. O sabado pasado celebramos o Dia do Libro, pero en realidade podemos celebralo todos os dias.
Presentador 2.  Porque cada dia hai un libro que agarda por ti a que o collas, que o abras, que o leas, que sintas a sua maxia.
Presentador 1. Os libros nos dan vida e nos dan sabiduria.
Presentador 2. Moi certo. Eu sei de catro animais sabios por ler, por un conto. Escoitemos a sua historia.

ANIMAIS QUE SE VOLVERON SABIOS

  1. A lebre

Ola. Son unha lebre.
Cando lin o conto da lebre derrotada por unha tartaruga nunha carreira aprendin a ser humilde.
Agora son mais sabia.
Por ler, por un conto.

  1. O gato

Ola. Son un gato.
Can lin o conto do gato con botas aprendin a usar o inxenio para axudar.
Agora son mais sabio.
Por ler, por un conto.

  1. A ra

Ola. Son unha ra.
Cando lin o que lle pasou a ra que a boi queria chegar, que estoupou de tanto comer para medrar, aprendin a aceptar o que son  unha ra.
Agora son mais sabia.
Por ler, por un conto.

  1. A galina

Cando lin como acabou a galina que ponia ovos de ouro, destripada pola cobiza dos demais, aprendin a non presumir do que fago.
Agora son mais sabia.
Por ler, por un conto.

Presentador 1 y 2. E lembrade, amiguinos e amiguinas…
Todos. LER E DE SABIOS!



sábado, 23 de abril de 2016

O SEÑOR DON LIBRO

O SEÑOR  DON  LIBRO

Estaba o señor don Libro sentadito no seu sillón,
cun ollo pasaba a folla e co outro vía a televisión.

Estaba o señor don Libro aburrido no seu sillón;
esperaba a visita dalgún pequeno lector.

Don Libro era un tío moi sabio, que sabía da Lúa do Sol,
que sabía de terras e mares, de historias e aves, de peixes de toda cor.

Estaba o señor don Libro a tiritar de frío no seu sillón;
viuno un neno, colleuno nas súas mans e o libro entrou en calor.










miércoles, 13 de abril de 2016

MANIFESTO ESCOLAR CONTRA A VIOLENCIA DE XÉNERO

Vivía en Lugo.
Era a nosa veciña.
Tiña 24 anos
e un montón de ilusións…
Unha rapaza chea de vida.
Chamábase Tatiana.
A fin de semana pasada unha man salvaxe acabou con ela,
quebrou todos os seus soños.

Tres días de loito oficial.
Unha homenaxe póstuma.
O loito verdadeiro no noso corazón,
que latexa de tristura por unha vida rematada
antes de tempo e dun xeito tan violento.

E con Tatiana xa van quince en España,
quince vidas truncadas
a mans das súas parellas ou exparellas.
Ningunha muller merece o maltrato e a violencia.
Ningunha muller merece esta última humillación…

Un minuto de silencio por Tatiana
e todas as demáis víctimas da violencia de xénero.
Unha vela por cada unha e un bico para todas.
De corazón.