Ola, amiguiñas
e amiguiñas. Estamos ás portas do Samaín e unas cousiñas sobre el vos imos
contar. Atención, que a súa historia entra en acción.
O Samaín é unha festa que os celtas celebraban
fai miles de anos nos seus poboados na noite do 31 de outubro ao 1 de
noviembre.
A palabra “Samaín” significa final do verán e
servía como conclusión da época de colleitas e como sinal da chegada do
invierno. Os druídas, sacerdotes dos celtas, consideraban esta data como un momento perfecto para reverenciar aos
ancestros que visitaban as súas antigas moradas.
Era costume, nas casas celtas, preparar para
esta noite alimentos pensados como unha maneira de honrar aos familiares
mortos. As súas ánimas voltaban, dete xeito, por un día ós seus vellos fogares
para comer en compañía dos seus familiares vivos, afastando así a frialdade e
tristura dos cemiterios onde repousan os seus restos.
Ao caer o día, os druídas acendían fogueiras en lugares específicos con pólas sagradas recolectadas no máis profundo
do bosque. A súa función non era só escorrentar os malos espíritos, senón tamén
guiar aos mortos na escuridade a fin de facilitarlles o camino á aldea e
participar nas honras preparadas polos seus familiares.
Reverenciar aos mortos compartindo con eles o
alimento e a lumbre do fogar. Ese é o significado do Samaín. Unha celebración
de irmandade entre os vivos e os defuntos.
Ata outra e boa noite de Samaín para todas e
todos, chea de espectral emoción.